در مسیر زندگی سبز

سبز بودن، مفهومی است که چند سالی است در زندگی مردم تمام دنیا اهمیت زیادی پیدا کرده و از شرکت‌ها و سازمان‌ها به سمت خانه‌ها و اشخاص حرکت کرده. هر روز با پیام‌های جدیدی مواجه می‌شویم که از تغییرات کوچکی که می‌توانیم برای نجات زمین انجام دهیم می‌گویند. اما در این میان صداهای مخالفی هم هستند که به نظرشان، این کارهای کوچک به حساب نمی‌آیند و تاثیر چندانی روی زندگی زمین و محیط‌‌زیست ندارند.

واقعیت این است که چه به آن فکر کرده باشیم یا نه، ما و روش زندگی‌ تک‌تک‌مان، با هر انتخابی که می‌کنیم، بر زمین و پایداری‌اش تاثیر می‌گذارد. وقتی سوار ماشین‌مان می‌شویم، آب‌معدنی می‌خریم یا لباس‌هایمان را می‌شوییم در حال استفاده از منابع زمین هستیم که گاهی وقت‌ها می‌تواند مخرب و غیرقابل‌بازگشت باشد. ما همیشه ردپایی از خودمان روی زمین به جا می‌گذاریم و هدف زندگی سبز کاهش این ردپاها برای افزایش عمر زمین و حفظ منابع طبیعی برای تمام موجودات زنده است که این زمین به آنها نیز متعلق است. سبزبودن تنها به معنای کمک به محیط زیست نیست، بلکه سلامتی و نشاط ما و درنتیجه داشتن فکر سالم یکی از مهم‌ترین هدف‌های زندگی سبز است؛ آلودگی هوا، از بین رفتن جنگل‌ها و فضای سبز، زباله‌های مزاحم و حتی خوردن هر روز فست‌فودها نه تنها راه نفس‌کشیدن ما را سد می‌کنند، بلکه لبخند را از لب‌هایمان می‌گیرند و به جایش خستگی مدام را می‌نشانند.

غذا و خوراکی‌ها در زندگی سبز اهمیت زیادی دارند، زیرا آن‌چه می‌خوریم و می‌نوشیم تاثیر مستقیمی روی سلامتی ما و پایایی زمین، حس و حال و حتی کیفیت زندگی اجتماعی و شرایط اطراف‌مان می‌گذارد.

 و خوش‌بختانه می‌توانیم برای کمک به زمین گام‌های محکمی برداریم. خرید غذاهای طبیعی، همراه داشتن یک کیسه‌ی پارچه‌ای ساده که حتی می‌توانیم خودمان دوخته باشیم برای اجتناب از مصرف کیسه‌های یک‌بار مصرف پلاستیکی، خرید یک بطری کوچک دائمی برای آب‌خوردن و تفکیک زباله در منزل چیزهای به‌ظاهر کوچکی است که به نفس‌کشیدن بیش‌تر زمین کمک می‌کند.

سبز بودن به معنای دوست‌داشتن زمین از ته دل و درنتیجه دوست‌داشتن خودمان است. معنای مستقیم زندگی سبز، تعهد مدام به مسئولیت‌پذیری در قبال زمین و محیط اطراف‌مان و در نتیجه خودمان است. سبزها، عاشقان زمینند.